بسیار وقتها با یکدیگر از غم و شادی خویش سخن ساز میکنیم اما در همه چیز رازی نیست گاه به سخن گفتن از زخم ها نیازی نیست سکوت ملال ها از راز ما سخن تواند گفت .

پ.ن: با دیدن دوست دوران دانشگاه لاله شعر سکوت تمامش دوباره برایم یاد آوری شد......این شعر شعر مورد علاقه لاله بود.....زمانی که سر کلاس یا  توی خوابگاه وقتی خیلی شاد بودیم و یا اینکه گاهی از دست هم ناراحت می شدیم این شعر را یک مصرع مصرع با هم می خواندیم......یادم می آید زمانی  از دست هم ناراحت بودیم سر کلاس تاریخ ادبیات ایران تمام ساعت کلاس را با شعر و نوشتن شان بر روی کاغذ با هم حرف زدیم!!! سکوت سرشار از سخنان ناگفته اس.........زمانهای خوبی بود یادش بخیر!