پرنده ی بی بال یک پرنده است

حتی بدون پرواز هم اوج همان اوج است و رهایی همان رهایی . آزادی پرواز توست خارج از وجود واسطه ای چون بال .

رها باش و چشمانت را غریبانه روی هم بگذار و بدون واسطه ای مادی پرواز کن ، پرواز کن به جایی که عاری از خلوت نگاه های حسرت آلود توست .

آزادی را دریاب که پر از معرفت و روشنایی است . روح بلند تو اوج را می طلبد ، نور معنوی یک پرواز را می جوید .جوینده ی عشق باش ای فرزند آدم ! برس به بلندی اندیشه هنگامی که از روی دریا می گذری .

لطافت موج های دریا را حس کن که چه آشنا می نوازند آهنگ ترانه ی زندگی تو را ؟

انسان ! این سرود تو را جلا نمی دهد هنگامی که روی ماسه های همیشه خیس ساحل سرنوشت پا می گذاری ؟ زمانی که موسیقی امید نواخته می شود ، بهار را احساس کن که در وجود تو ارمغان عشق می شود .

آیا آزادی دور دست دریا ها را دیده ای که نظاره اش قلب آزاد تو را می خواهد ؟

نرسیدن به اوج، در د بی بالی تو نیست دلی قریب می خواهد از جنس آسمان ، از جنس روشنایی های ماه ، دلی که تو بارها در طلبش بیراهه ها پیمودی - آیا این فلسفه ی زندگی نیست که هنر پرواز را بدون بال بیافرینی ؟

اما من به تکرار می گویم که" پرنده ی بی بال یک پرنده است " و این به تو بستگی دارد که بالهای پروازت را در ورای آزادی اندیشه هایت جستجو کنی یا در این کویر مملو از سراب .....

دلم پرواز می خواهد چه فرق می کند بال داشته باشم یا نداشته باشم که قصد پریدن کرده ام ! .....