دیروز شیطان را دیدم. در حوالی میدان بساطش را پهن کرده بود؛ فریب می‌فروخت.

 مردم دورش جمع شده‌ بودند،‌ هیاهو می‌کردند و هول می‌زدند و بیشتر می‌خواستند.

توی بساطش همه چیز بود: غرور، حرص،‌دروغ و خیانت،‌ جاه‌طلبی و ...

هر کس چیزی می‌خرید و در ازایش چیزی می‌داد.

بعضی‌ها تکه‌ای از قلبشان را می‌دادند و بعضی‌ پاره‌ای از روحشان را.

بعضی‌ها ایمانشان را می‌دادند و بعضی آزادگیشان را.

شیطان می‌خندید 

انگار ذهنم را خواند. موذیانه خندید و گفت: من کاری با کسی ندارم،

‌

فقط گوشه‌ای بساطم را پهن کرده‌ام و آرام نجوا می‌کنم.

نه قیل و قال می‌کنم و نه کسی را مجبور می‌کنم چیزی از من بخرد.

می‌بینی!

آدم‌ها خودشان دور من جمع شده‌اند.

جوابش را ندادم. آن وقت سرش را نزدیک‌تر آورد و گفت‌: البته تو با اینها فرق می‌کنی.

تو زیرکی و مومن .

زیرکی و ایمان ، آدم را نجات می‌دهد.

اینها ساده‌اند و گرسنه.

به جای هر چیزی فریب می‌خورند. حرف‌هایش اما شیرین بود.

گذاشتم که حرف بزند و او هی گفت و گفت و گفت. ساعت‌ها کنار بساطش نشستم

تا این که چشمم به جعبه‌ای عبادت افتاد که لا به لای چیز‌های دیگر بود.

دور از چشم شیطان آن را برداشتم و توی جیبم گذاشتم.

با خودم گفتم : بگذار یک بار هم شده کسی ، چیزی از شیطان بدزدد.

بگذار یک بار هم او فریب بخورد. به خانه آمدم و در کوچک جعبه عبادت را باز کردم.

توی آن اما جز غرور چیزی نبود. جعبه عبادت از دستم افتاد و غرور توی اتاق ریخت.

فریب خورده بودم ،

 فریب. دستم را روی قلبم گذاشتم ، ‌نبود!

فهمیدم که آن را کنار بساط شیطان جا گذاشته‌ام. تمام راه را دویدم.

تمام راه خدا خدا کردم

به میدان رسیدم، شیطان اما نبود .

 آن وقت نشستم و های های گریه کردم. اشک‌هایم که تمام شد ،‌بلند شدم.

 بلند شدم تا بی‌دلی‌ام را با خود ببرم که صدایی شنیدم ، صدای قلبم را.

و همان‌جا بی‌اختیار به سجده افتادم و زمین را بوسیدم.

به شکرانه قلبی که پیدا شده بود

                                                               ***

حالا :

 چقدر از  ما آدما برای : غرور ، حرص ،‌دروغ و خیانت ،‌ جاه‌طلبی 

مدام در تلاشیم

بدون اینکه از شیطان پشت صحنه خبری داشته باشیم.

و چه بسا بعضی از همبن ما آدمها در ازای کار کرده و نکردمنون پشت عبادت قایم می شیم...عبادتی که باز هم هدیه شیطانه .

کاش خالصانه و فقط و فقط برای خدا بودیم.

کاش هرگز به خاطر رسیدن به بهشت و فرار ار جهنم صداش نمی کردیم.